Ashabı Kehf’in hayat serüveninden alacağımız birçok ibret var…
Onlar Allaha iman eden bir avuç gençti… İmanlarına yar olmayan şehirleri sarayları terk edip dağları, mağaraları mesken edinmişlerdi… Onlar şehirde sarayda kaldıkları süre içinde boş durmamış, yüreklere iman, hayata umut tohumu ekmişlerdi… Ne makamları ne de rahatları onları davalarından, adamlıklarından edebilmişti… Davalarının yaşama imkânının kalmadığını gördüklerinde gözlerini hiç kırpmadan davalarının yaşaması için yaşadıkları şehri, görev yaptıkları sarayı terk etmiş bilmedikleri, tanımadıkları yeni yurtlara yürümüşlerdi…
Bir mağaraya girip dinlenmiş ve orada uyuyakalmışlardı… Ancak bu sefer ki uykuları her zamankinden farklıydı, uykudan ancak 300 küsur yıl sonra uyanabilmişlerdi… Gözlerini açtıklarında, şehrin sokaklarını adımladıklarında kaçtıkları şehrin müşahede ettikleri şehir olmadığını görmüşlerdi… Zira her şey değişmişti… Şehirde yaşadıkları süre zarfında ektikleri iman tohumları filizlenmiş, emekler meyve vermişti… Şehir tümüyle imana gelmişti… Onları kovan, hayatlarına kasteden zalim iktidar devrilmişti… Artık batıl zail olmuş hak hakim olmuştu…
Ashabı Kehf’in hayatları ve mücadeleleri bizlere şu mesajları vermektedir:
“Belki Ashabı Kehf gibi emeklerinizin karşılığını 300 yıl sonra göremeyebilirsiniz ama ektiğiniz tohumların zamanla filizleneceğinden, emeklerinizin meyve vereceğinden asla şüphe etmeyin…”
Ashabı Kehf’in gençlerden oluşması, hakka adanan gençliğin zalimlerin kalbine korku saldığını, zalimlerin daha çok imanlı gençlerden rahatsız olduklarını gösterir… Her dava gençlerin omuzlarında geleceğe taşınır, Hz. İbrahim, Hz. Musa, Hz. Yusuf, Hz. Yahya ve Hz. İsa’nın genç yaşta peygamber olmaları ve ashabı Kehf’in mücadeleleri bize “gençlere ve gençliğe” önem vermemiz gerektiğini gösterir…
Zalimlerin imanlı gençleri şehirlerinden, saraylarından, kurumlarından kovarak, yaşam haklarını ellerinden alarak davanın önüne geçmeye çalışmaları hiçbir fayda vermeyecektir… Korktukları başlarına gelecektir… Dava erlerinin çekilmesi, hapislere kapatılmaları veya sürgüne maruz bırakılmaları ile İslam sahadan çekilecek değildir…
Ashabı Kehf’in şehri, sarayı terk edip davaları için dağları, mağaraları mesken edinmeleri, davanın yaşama alanının kalmadığı yerlerin terk edilmesi gerektiğini, konfor ile kulluk arasında bir tercihe zorlanıldığında konforun değil kulluğun tercih edilmesi gerektiğini, rabbe kulluğun yaşandığı bir mağaranın rabbe isyanın yapıldığı bir saraydan daha hayırlı olduğunu anlatır…
Ashabı Kehf’in zorlu bir mücadeleden sonra uykuya dalmaları bizlere “bir şeyler yapmadan başınızı yastığa koymayın, dava için gerekli koşuşturmaları yerine getirmeden uyumaya kalkmayın, öyle bir uyku uyuyun ki uykunuz zalimlerin uykusunu kaçırsın, varlığınız zalimlerin kalbine korku salsın…
Davanız için çalışın çabalayın ama sonuç odaklı değil süreç odaklı hareket edin… Unutmayın! Çalışmak sizden neticelendirmek rabbinizdendir… Unutmayın! Siz hareket ettiğinizde Rabbiniz bereket verecektir…
13. 01. 2022
Cahit Karaalp
Yorumlar
Yorum Gönder